பனிமுத்தம்

இரவின் பகல்
மெழுகாய் உருகும்
முழுநிலாப் பொழுதில்
தேவதைகள் தவறவிட்ட
வெண்முத்தின் ஒளிச்சிதறல்
எனக்கான உன்மோகநகைப்பில்

நதிக்கரை நாணல்
தீண்டிமீளும் வாடைக்காற்றின்
வாசம்கொண்டவள் நீ
உனக்காய் கரையும்
என்பொழுதுகளை நிறைப்பது
அலைநுரையின் மென்மைபழகும்
அதரங்களின் வண்ணம்


டிசம்பர்மாதப் பூவில்தேங்கிய
தேனின் சுவைகொண்டதுன்
முத்தமென்றேன் இல்லையென
இடம்வலமாய் அசைந்தகுழலால்
கார்காலத் துளிதானென்றேன்
சட்டென நீநிகழ்த்திய முத்தத்தில்
பட்டென விளங்கியது
முன்பனிக்காலத்தின்
மென்பனியாலனது
உன்முத்தச்சுவை