மழைமோகம்

நீ புன்னகைத்த நொடி

மலர்ந்த பூக்கள்

உதிர்வதேயில்லை
சிலிர்த்து நகைத்தது

தோட்டத்து பூச்செடி
வானம் பார்த்தேன்

கொத்துக் கொத்தாய்

மினுமினுத்தன

நம்முத்தங்கள்

நுதல் தீண்டி

இதழ்நனைத்து

மலைஇழிந்து

இடைபரவி

உனைஅடையும்

இம்மழை

மோகத்தாலானது

கனவில் அணைத்ததாய்

சொல்லிச்சொல்லி

வெட்கப்பட்டாய்

அதன்பின் நடந்ததை

சொல்லவே முடியாமல்

வெட்கம் கசிந்தேன்

நிகழின் மணல்

முடிவிலாக் கனவின்
முடிச்சவிழும் இளகிய
பொழுதொன்றின் குரல்வளை
நெறித்தாய் கனவின்
உதிரத்துளி நினைவின்
வாசமெங்கும் வலியரற்றி

பிரிவின் பெரும்புனல்
நனைக்கும் கரையெங்கும்
நினைவின் ஈரம்
நிகழின் மணல்வெளி
வெறித்த ஒற்றைமேகம்
ஒப்பாரியில் கரைபுணரும்
அலையறியா ஆழ்கடலில்
ஆதியின் மெல்லிருள்


கால் மாற்றி
கால் மாற்றி
நீ ஆடும்
நடனத்தின்
தாளம் நான்
மிதிபடும் இதயத்தின்
பாடல் ஒலிக்கும்
தூரத்து மழைவனத்தில்
தகதிமி என மலரும்
பூக்களின் வாசம்
பௌர்ணமி இரவில்
பாடலாய் உருக்கொள்ளும்
இரகசியம் சலசலத்து
மருண்டது ஓடை.

பனிமுத்தம்

இரவின் பகல்
மெழுகாய் உருகும்
முழுநிலாப் பொழுதில்
தேவதைகள் தவறவிட்ட
வெண்முத்தின் ஒளிச்சிதறல்
எனக்கான உன்மோகநகைப்பில்

நதிக்கரை நாணல்
தீண்டிமீளும் வாடைக்காற்றின்
வாசம்கொண்டவள் நீ
உனக்காய் கரையும்
என்பொழுதுகளை நிறைப்பது
அலைநுரையின் மென்மைபழகும்
அதரங்களின் வண்ணம்


டிசம்பர்மாதப் பூவில்தேங்கிய
தேனின் சுவைகொண்டதுன்
முத்தமென்றேன் இல்லையென
இடம்வலமாய் அசைந்தகுழலால்
கார்காலத் துளிதானென்றேன்
சட்டென நீநிகழ்த்திய முத்தத்தில்
பட்டென விளங்கியது
முன்பனிக்காலத்தின்
மென்பனியாலனது
உன்முத்தச்சுவை